Yaşadığımız ortamlarda aldığımız ünvanlar vardır. Bunlar bizim hayata karşı duruşumuzu belirlerler, tabi aldığımız ünvanı nasıl kullandığımızda karakterimizi.  İş hayatında, siyasette ilimizde, ilçemizde, mahallemizde veya apartmanımızda hepimizin bi tanınma şekli vardır. bakkal , doktor, bekçi, öğretmen, terzi, sarhoş, ayyaş illa bir şeklide anılırız. Bunun yanında dışarıdaki hiç bir ünvanın öneminin olmadığı kısacık bir çocukluğun uzun bir ömre yön veren hikayelerinin biriktiği, artık hayatta olmasa bile, evlat yaşadığı sürece hep anılacak olan, bir çocuk için kocaman kahraman, yâda korkulacak biri. Yaptığı her hareketin söyle diği her sözün hiç kimsenin yanında, çocuğunun yanında olduğu kadar kıymeti olmayan baba ünvanı . Çocuk onu sadece babası olduğu için sever. Babanın bir davranışı, bir kelimesi o evladın hayatına yön verir. İyi yada kötü. hiçbir yerde kayıtlı olmayan, ama madde madde herkesin bildiği unvanının sorumlulukları vardır. Ülkemizde babalar manevi sorumluluklarını pek benimsememelerde maddi sorumlulukları çok kutsaldır onlar için. Tencere her zaman kaynasın çocukları aç açık kalmasın diye gecesini gündüzüne katarlar. Çünkü Öyle ben babayım diye kenara çekilip sefa sürülecek sefası yok diye türlü bahanelerle terkedilecek bi makamda değildir orası. Bazen babalar o kadar gururludur ki evime ekmek götüremiyorsam bu dünyada ne işim var diye canına kıyarlar. Ülkemizde sadece son iki ayda 95 babanın yaptığı gibi. 21.yüzyılda maddi problemler artık bitse de, geleceğe umutla bakan, layıkıyla sevilmiş çocuklarla, itabarı geri verilmiş, gururla alınteriyle donattığı sofrasından eksik olmasa Babalar ....