Günümüz insanların en korkunç yönü duymadığı halde duymuş gibi, görmediği halde görmüş gibi söylediği yalan ve attığı iftralardır.. Dindarından sağcısına, solcusundan devrimcisine uzanan bu listede karşılaştığımız birçok insan başkaları hakkında kolayca yalan söyleyip, iftira atabiliyor.. Bunu alışkanlık haline getiren, dost görünüp menfaati bittiğinde gerçek yüzünü ortaya koyarak iftira ve yalana sarılan bu korkunç insanlar için yüzlerce yazı, binlerce hadis ve elbette ayetler de var Biz inanan insanlar bırakın bir başkasına iftira atmayı, sağ gözümünüz gördüğünü sol gözümüze söylememeyi bilen ve buna göre yaşayanlarız. Oysa inancın bu güzel ve muhteşem ve insan onurunu merkeze koyan emrinden uzaklaşıp iblisin yoluna girenler hiç duymadıkları ve görmedikleri şeyleri duymuş ve görmüş gibi  başkalarına iftira atabiliyorlar, yalan söyleyip plan ve kumpas kurabiliyorlar Böylesi yaratıklarla savaşmak elbette ki zordur. Onları ancak ve ancak Allah'a havale ederek atıkları iftiraların karşılığını hem bu dünyada hem de öbür dünyada çekmelerini dileyerek  kurtulabilirsiniz.. İşte yalancı ve iftiracılarla ilgili birkaç hadis-i şeriften örnekler şöyle Bir kimse, bir mümin hakkında olmayan bir şey söylerse, iftiraya uğrayan kimse, onu affedinceye kadar, Allahü teâlâ onu Cehenneme sokar. [Ebu Davud] Yalan, münafıklıktan bir kapıdır. [İbni Adiy] Bir müslümanda her türlü özellik bulunabilir her haslet bulunabilir. Ancak hıyanet ve yalan bulunamaz. [İbni Ebi Şeybe] İFTİRACILARIN ORTAK ÖZELLİĞİ Yine islam alimleri iftiracıların ortak özelliğini şöyle özletler; İnsanı bir başkasına iftirâ etmeye götüren etkenleri araştırdığımızda şu hususların ön plana çıktığını görürüz: Bazı kimselerin kin ve öfkeleri, başkalarına zarar vererek intikam alma duygusu onları iftirâ etmeye iter. Çıkarına uygun düştüğü için, bazı menfaatler elde etmek düşüncesiyle iftirâ edenler vardır. Çoğu zaman iftirâ; kıskançlıktan, çekememezlikten, kişinin kendisine olan saygısını yitirmesinden ileri gelir. İftirâ eden kimselerde daha çok güçsüzlük ve aşağılık duygusu hâkimdir. Kendilerini eksik hisseden kıskanç tiplerdir bunlar. İyi, toplum içinde kabul gören insanlara karşı kin duyarlar. Kendilerindeki eksikliği başkalarına yansıtmak, onları karalamak sûretiyle bu eksikliklerini örttüklerini zannederler. Ve bu tür insanlar yaptıkları bu işin önemini ve ağırlığını kavrayacak, hissedecek durumda değillerdir. Başkasını itham etmeyi önemsiz, kolay, sıradan, basit bir işmiş gibi değerlendirirler. Hatta bundan hasisçe bir zevk de duyarlar.Çünkü bu tarz olan insanlar, şeytanın daima etkileri altında olup, hayâlî kurgularını orada burada söyler, bu hususta hiçbir fenâlıktan çekinmezler.