Haftalardır devam eden tatlı bir telaş. Tüm veliler öğrencilerden daha heyecanlı. Yeryüzündeki ilk okul açılıyormuşçasına bir telaş ve heyecan var herkeste. Pandeminin kara bir kabus gibi çöktüğü ve herkesi evlere hapsettiği günlerin ardından yeni ve aydınlık bir döneme geçiş yapılıyor. Bugün ilk ders zili çaldı. Bütün çocuklar okullarına kavuştu Sadece veliler ve çocuklar değil kentin yöneticileri de aynı heyecanı paylaştı. Çünkü çocuksuz kalan binaların  Çocukların şenliğinden mahkum sokakların Eğitim zilinden yoksun kentlerin, köylerin, mahallelerin bir tadı da tuzu da cazibesi de yoktu. Bunu en derin sancılarla deneyimledik. Ve şükür bugün çocuklar okullarına ve parmak kaldırarak cevap verecekleri sıralarına kavuştular. Arkadaşlarıla buluştular. Hep yakındıkları ve onlara düşük not verdiklerini söyledikleri(burda gülümsenecek) öğretmenleriyle aynı havayı teneffüs ettiler. Uzun ve yoğun bir ders yılı başlıyor söylentileri de yok üstelik. Hem öğretmenler hem öğrenciler hem de veliler bu dönemde çok daha iyi diyaloglar içinde olacaklar bu nedenle. Ayrığılığın derin sızısından, korkunun ve hastalığın insanoğlunu esir aldığı bir dönemden sonra herkes payına düşen dersi almıştır ve öyle başlamştır derse diye umuyorum. Ve ben ilk defa sabahın alacakaranlığında başlayan trafikten yakınmadı mesela. İlk defa uzun uzun çalan zilin sessinin ne kadar hoş geldiğini yakından hissettim Ve çocukların, gençlerin rengarenk okul kıyafetleriyle kenti, caddeleri ve sokakları cümbüşe çevirmelerinden büyük mutluluk duydum. Tüm anne ve babalar adına şükrettim bugüne. Allah tüm çocukları kötülüklerden, hastalıklardan korusun ve musmutlu koronanın bulaşmadığı bir ders yılı olsun..