Zaman Gazetesi savaş açtı ˮKüstah, Narsist, kukla, ırkçı, soytarı...ˮ

Zaman Gazetesi Genel Yayın Yönetmeni Ekrem Dumanlı, Milliyetʹte yayımlanan "İmralı zabıtları"ndan yola çıkarak "(Abdullah Öcalanʹla) görüşecekler görüşsün, konuşacaklar konuşsun; ancak 4 saat boyunca BDPʹli vekilleri taciz eden adamın coşkun (!) lafları psikiyatrik bir analize tabi tutulsun" dedi. "Her şeyden önce adam küstah. Narsist" diyen Dumanlı, “ʹİktidarı AKPʹye altın tepsi içinde ben verdim!ʹ diyen adama parti yönetimi (bir hikmete binaen) bir şey demese bile milyonlarca oy veren ʹHaydi oradan!ʹ demez mi?" ifadesini kullandı. Öcalan için "su katılmamış bir emperyalist kuklası" diyen Dumanlı, "Fethullah Gülen gibi hayatı boyunca bu ülkeye ve insanlığa hizmet için çırpınan ve şu fani dünyadan hiçbir şey beklemeyen bir düşünce adamına bir ırkçı soytarının söylediklerini duymazdan gelenlerin dünyada da ahirette de mahcup olmasından korkarım" dedi ve hükümeti "Sözün özü şu: Kürt sorununun çözümü için kan kusup kızılcık şerbeti içmeye ve çözüm yollarını zorlamaya, evet. Ancak kiminle karşı karşıya olduğumuzu unutmadan" sözleriyle uyardı. Dumanlı, devletin Kürt meselesini çözümde başka yollar bulabileceğini belirterek "(Öcalanʹla görüşmeyi) tek çare gibi görmek ve Öcalanʹa mahkûmuz havası uyarmak korkunç bir hata olur" dedi.  Ekrem Dumanlıʹnın Zamanʹda "Barış dili dediğiniz bu muydu!" başlığıyla yayımlanan (4 Mart 2013) yazısında bazı bölümler şöyle:  ‘İmralı zabıtlarıʹ diye piyasaya sürülen ve sızdırılması ile psikolojik harp planına dönüşen bilgilerin çok katmanlı analizlere ihtiyacı var. Bütün analizin, o katmanlardan sadece birine, ‘MİT tarafından yürütülen çözüm süreciʹne inhisar edilmesi hata olur. Sızdırılmasındaki sabotaj maksadını iyi görmek gerekiyor en başta. Sonra da sızdırılmış belgelerde yer alan bir kısım ayrıntıların mercek altına alınması gerekiyor. .... Ancak meselenin dar bir alana mahpus bir şekle getirilip hatta eleştirilemez bir kutsama zırhına büründürülmesi yanlış sonuçlara taşır Türkiyeʹyi. Öcalanʹın örgüt üyelerine yönelik üst perdeden konuşması anlayışla karşılanabilir. Zaten o konuşmalar sızdıktan sonra BDPʹlilerin ve PKKʹlıların mutluluğu yüzlerine yansıyor. Liderin esaret ve çaresizlik içinde davayı sattığını düşünmekten uzaklaşmış gibi görünüyorlar. Belki de esaret havasını dağıtmak için sızdırıldı bu konuşmalar. .... Uzun bir zamandan beri Öcalanʹa önemli bir sivil toplum bilgesi gibi bir muamele yapılıyor. Sanırsınız barışçı bir adam var karşımızda. Sanırsınız akıl ve hikmet sahibi bir kişiden bahsediliyor. Yok böyle bir şey! Görüşecekler görüşsün, konuşacaklar konuşsun; ancak 4 saat boyunca BDPʹli vekilleri taciz eden adamın coşkun (!) lafları psikiyatrik bir analize tabi tutulsun. ....Her şeyden önce adam küstah. Narsist. Bu zihniyetle bir ‘barış diliʹ inşa edilemez. “İktidarı AKPʹye altın tepsi içinde ben verdim!” diyen adama parti yönetimi (bir hikmete binaen) bir şey demese bile milyonlarca oy veren “Haydi oradan!” demez mi? Adam kendini dünyayı boynuzunda taşıyan varlık sanıyor. Ve bu psikolojiyle başkanlık sisteminin gelmesine, Tayyip Erdoğanʹın başkan seçilmesine müsaade ettiğini (!) iddia ediyor. Üstelik bu konularda asla taviz vermeyeceğini yüzlerce kez tekrar etmiş Başbakan Erdoğanʹı zan altında bırakacak ifadeler kullanıyor. Bir insanın egosu bu kadar mı şişik olur! .... Esas anlamakta güçlük çektiğim nokta şu: Bu ülkenin bölünüp parçalanma ihtimali karşısında yüreği tir tir titreyen duyarlı kitlelerin bir Stalin özentisine bu kadar bel bağlaması... Tamam; onlarca yıldır çözülemeyen ve kangren haline gelen ‘Kürt sorunuʹnu çözmek için bazı istiskal ve istihfafları sineye çekelim; ancak madalyonun sadece bir yüzünü göstererek tarihi bir yanılgıya sürüklenmeyelim. Apoʹnun nutkuna şaşırmadım aslında. O hep buydu. Kendine tapınan bir megaloman. Kendisi ‘tescilli ajanʹ ama tertemiz insanları ajanlıkla suçluyor. Su katılmamış bir emperyalist kuklası; ama Allahʹtan başka hiçbir güce zerre kadar boyun eğmemiş insanları kendisi gibi takdim edebiliyor. Ve bütün bunlar ortaya çıkarken ne yazık ki bazı müminler bu vahim söylemden hiç mi hiç rahatsız olmuyor. Yazık, hem de çok yazık! Hayatı boyunca ırkçılığa karşı mücadele etmiş Bediüzzaman gibi bir müceddid-i azama karşı tersten bir ırkçılık yaparak onun ruhunu muazzep edecek bir söylev karşısında nasıl sükut edilebilir? Allah korusun. Adam bir çeşit ırkçılık yaparak kendi kafasına göre fitne atıyor... Ya da Fethullah Gülen gibi hayatı boyunca bu ülkeye ve insanlığa hizmet için çırpınan ve şu fani dünyadan hiçbir şey beklemeyen bir düşünce adamına bir ırkçı soytarının söylediklerini duymazdan gelenlerin dünyada da ahirette de mahcup olmasından korkarım... Sözün özü şu: Kürt sorununun çözümü için kan kusup kızılcık şerbeti içmeye ve çözüm yollarını zorlamaya, evet. Ancak kiminle karşı karşıya olduğumuzu unutmadan!