Herkes fotoğraf peşinde

HABERPİ/CENGİZYÜCAK Evet "Herkes fotoğraf peşinde" şeklindeki bu yazı başlığı, 31 Mart 2019 yerel seçim sürecinin siyasi aktörlerinin ve de figüranlarının düşünce ve ruh dünyasının tek cümle ile özeti.. Gidişattan memnun değil.. Ama fotoğraf peşinde.. Partisinin söylemlerinden hoşnut değil.. Ama fotoğraf peşinde.. Belediye başkan adayını beğenmemiş.. Ama fotoğraf peşinde.. Meclis üyesi adaylarını hazzetmemiş.. Ama fotoğraf peşinde.. Hangi fotoğraf mı? Partisinin hizmetinde ve de belediye başkan adayının arkasında olduğunu gösteren bir fotoğraf.. Ne mi yapacak o fotoğrafı? Partisi ve başkan adayı seçimi kazanırsa, belediye rantından nemalanmak veya işi belediyeye düştüğü zaman işini kolaylaştırmak için "bak o gün beraber yürüdük biz yollarda" diye göstermek için.. Ya da bir sonraki seçimde kendisi veya bir yakını bir yerlere aday adayı olduğu zaman "bak ben yıllardan beri bu partinin hizmetindeyim" şeklinde referans göstermek için.. Ya bir türlü anlaşılır gibi değil partisini kıyasıya eleştirip, adayına da ağız dolusu küfürler savurduktan sonra gidip onlarla fotoğraf karesine girebilmek için orasını burasını yırtmak! Maalesef Türkiyeʹde siyasetin geldiği nokta bu! Dün mevcut belediye başkanı ile fotoğraf karesine girebilmek için kırk bir takla atanlar, bugün "yeni başkan adayını kızdırmayayım" diye eskisiyle aynı kareye girmekten kaçıyorlar.. Ve dahası yenisiyle veya yakınları ile "efrat fotoğrafı" çektirebilmek için kırk bir tilkinin aklına gelemeyecek kurnaz planlar yapıyorlar.. Neyse bu konu beni çok gerdi sizi de fazla germeden hoş bir fıkra anlatayım; Akşehir’in beyleri, Nasreddin Hoca’yı yemeğe davet etmişler. Hoca nereden bilsin; davete, günlük kıyafetiyle katılmış. Katılmış ama ne "hoş geldin" ne de "sefa getirdin" diyen var.. Herkes, allı pullu kıyafetlilere el pençe duruyormuş. Hoca, bir koşu evine giderek, sandıktaki işlemeli kürkünü giyip yemeğe geri dönmüş. Az evvel hoş geldin bile demeyenler, önünde yerlere kadar eğilmişler. Hoca’yı, yere göğe sığdıramayıp başköşeye oturtmuşlar. Kuzunun en hasını önüne koymuşlar.. Herkes Hoca’nın yemeğe başlamasını bekliyormuş. Hoca, bir taraftan kürkünün kolunu sofrada sallamaya, bir taraftan da “Ye kürküm ye.. ye kürküm ye!” demeye başlamış.. -İlahi Hoca, demişler, kürkün yemek yediğini kim görmüş? Hoca taşı gediğine koymakta gecikmemiş: -Kürksüz adamdan sayılmadık… İtibarı o gördü, yemeği de o yesin..