Ben olsaydım!

SERPİL ÜNAL-  Empati Türkçede duygudaşlık kendini bir başkasının yerine koymak demek. Kızılderililere göre de empati bir başkasının ayakkabısı ile bir mil yürüyebilmektir.   Hayatımız boyunca belkide en çok kullandığımız kelimelerden biri, ben olsaydım öyle yapmazdım ben olsaydım şöyle yapardım diye.  Başkasının ayakkabısı ile iki adım bile atmakta zorlanırken, başkasının hayatı hakkında kolayca yorum yapabiliyoruz. Yargıladığımız kişinin olay anında ne hissettiği, öncesinde neler yaşadığını, şu an ne durumda olduğunu hiç hesaba katmayız. Hep yaşamadığımız hayatların kahramanı oluruz, hemde oturduğumuz yerden. Çünkü en kolayıdır.  Empati için  anlamak, anlamak için de dinlemek gerekir. Dinlemekse öyle her yiğidin harcı değildir.  Bazen can kulağıyla dinlesekte tam manasıyla hissedemeyiz karşımızdakini. Her insan ve hissettiği duygu tektir çünkü. Mesleği gereği çok insanı , dinleyip “anladıkları” yol gösterdikleri insanların, yaşadıkları  olaylarla kendileri karşılaştığında yaşarken başkaymış “meğer kimseyi anlamamışım” dediğini duymuşuzdur çoğumuz.  1972 yılında Şili’ye gitmek için havalanan, yolculuk esnasında  zirveye çarparak parçalanan uçaktan sağ kurtulan 27 kişinin hayatta kalma mücadelesini  çoğumuz biliyoruzdur.  Sağ kurtulanların hayatta kalma  hikayelerini öğrenen, kazada hayatını kaybedenlerin yakınları onları yamyamlıkla suçlayıp dava ederler, dava görülür ve Hakim şöyle der: “Ben şimdi sıcak bir ortamda aç,  yaralı ve çaresiz değilken, o günkü soğuk hava şartlarında açlıktan, susuzluktan ölmek üzere olan, çaresizce hayatta kalma mücadelesi veren insanlar hakkında  hüküm veremem.... “ Empati  kurmak, insanlarla ilişkilerimizde de birçok kolaylık sağlayacaktır.  Karşımızdaki insanı anladığımız  ve onu önemsediğimizi gösterdiğimizde iletişim kolaylaşır. Yanlış anlaşılmalar azalır, samimiyet ve güven ortamımız hızla gelişir, sorunlar ve problemler daha kolay dile getirilir ve bu sayede bunlara daha çabuk ve kolay çözümler üretiriz. Yaşanan aynı olay karşısında farklı yorumlardır hayatımızı zorlaştıran.  Kişiyi karşımıza değil yanımıza alıp yürürsek hayat belki bizim için de daha kolaylaşır.  Yine ne güzel demiş Mevlana : “Güzel bakan güzel görür, güzel gören, güzel düşünür, güzel düşünen hayattan lezzet alır. “